كنت معيشهم احلى عيشه وصرفت عليهم كل اللى كان معايا وسبتلى العيال وقالت ليا اهم عندك انت حر فيهم انا مش حمل البهدله والجوع ده وياريت تطلقنى مادام مش قادر تصرف عليا وماارتحتش الا لما اتطلقت وانا حالتى النفسيه اټدمرت وقولت اكيد اللى انا فيه ده ذنبك بس مكنتش عارف اعمل ايه انا عارف انك عمرك ما كنتى هترضى وتيجى تعيشى معايا تانى ولو رجعتلك شقتك هعيش فين انا والاولاد
وكمان انا اتطريت ارهن الشقه عشان اعرف اعيش واصرف من الرهن وكنت فاكر ان الظروف ممكن ترجع تتحسن واسدد الرهن بس ما فيش فايده كل حاجه ضاعت ارجوكى سامحينى وانا مردتش بكلمه وقلبى لسه برده مش مسامح وبقيت ابصله وبقول ياترى فعلا ندما ولا عاوزنى ارجع اصرف عليك وعلى اولادك وراح ماسك ايدى وطالع ادخلى شقتك شايفه حلنا بقى عامل ازاى وولاد اخوكى حالهم بقى ازاى حتى الكبير فيهم لما لقانى تعبان ومشقادر عليه بقى عايش حياته لنفسه ومعرفش عنه حاجه بصيت للشقه عشان افتكر ذكرياتى مع والدى فيها بس الشقه اتبهدلت تماما والحال بقى صعب و
فضلت سرحانه اعمل ايه افضل قاعده معاهم ورزقى ورزقهم على الله ولا امشى واشوف حالى بعيد عنهم حتى الشقه اللى كنت راجعه عشانها اترهنت وبقت فى حكم اللى اتبعات ما انا مش هقدر افك الرهن طب اعمل ايه لحد ما قولت فى بالى خلينى قاعده لحد ما افكر هعمل ايه ودخلت وضبت غرفه لان الشقه كلها كانت مهمله من ساعة ما زاوجة اخى مشيت واول ما خلصت نمت على طول وماصحتش غير تانى يوم الصبح ورحت على شغلى وبقيت وانا راجعه اجيب اكل واعمله ونتجمع كلنا وناكل وكانت الامور ماشيه واهى عيشه وايام بتعدى لحد ما يوم وانا راجعه من الشغل قولت اعدى كالعاده على صديقتى اطمن عليها وعلى والدتها اول ما وصلت فتحتلى اسماء وقالت تعالى دا انا كنت جيالك الشغل بكره فقولت
خير فى ايه قالت ابن عم زوجى شافك اخر مره كنتى فيها هنا وفوجئنا ان بيسأل زوجى عليكى وكان هنا النهارده ولسه نازل من ساعه وحكيتله كل حاجه عنك وهو كان معجب بيكى جدا وعلى فكره هو مهندس وميسور الحال وهو عاوز يقعد معاكى ويتعرف عليكى بغرض الارتباط فقولت ليها زواج ايه هو انا معايا حاجه اجهز نفسى واتجوز لسه بدرى على الكلام ده فقالت ملكيش دعوه انتى بالكلام ده على فكره انا حكيت له كل حاجه حتى ظروفك وهو قال انا شقتى جاهزه ومش محتاجه اى حاجه انا مش عاوز منها اي حاجه وفعلا اتقابلنا عند اسماء وكان شخصيه محترمه جدا وكان انسان متفاهم جدا وارتحنا لبعض جدا وطلب ايدى
واحنا قاعدين وبقيت محتاره اعرف اخويه واوديه البيت واخليه يشوف الشقه بشكلها ده ولا اعمل ايه بعد مامشى اخدت راى والدة اسماء فقالت ايوه لازم يطلب ايدك من اخوكى وتحولى توضبى الشقه على قد ماتقدرى بس اقعدى مع اخوكى الاول وفهميه رجعت لاخويه وانا فرحانه ومبسوطه وحاسه ان ربنا هيعوض عليا واول ماوصلت قولت لاخويه عاوزة اتكلم معاك فى موضوع فقال لى فى ايه قولت فى مهندس عاوز يتقدم لى فقال لى وانت موافقه فقولت طبعا فقال طب بلاش انا طب اولاد اخوكى هتسبيهم فقولت له ياعنى اعمل ايه انا ذنبى ايه اربط حياتى بحياتكم دى امهم اللى هما حته منها سباتهم عاوزنى انا اعلق حياتى بيهم وافضل فى العڈاب ده طول العمر انت مش عاوز تفهم ليه انى انسانه ولى حياتى عاوزه اعيشها انت ليه مابتفكرش ديما غير فى نفسك وبس قال بس انا مش موافق فقولت وانامش جايه اخد رايك انا بس قولت ان من الاصول ان العريس يجى يطلب ايدى منك لان انت اللى ليه بس الظاهر انى كنت غلطانه ولسه هقوم واسيبه واخرج فقام ماسك ايدى وقال لى انت كمان هتتخلى عنى وعن اولادى خلاص انا موافق فقولت تحب تقابله امتى فقال الوقت اللى تحدديه
بس بالله عليكى متنسيناش ومتنسيش ولاد اخوكى وفعلا جه وقابله والحمدلله تمت المقابله على خير واتخاطبنا وكنت مبسوطه جدا مع خطيبى وكانت اجمل ايام حياتى وبعد فتره قصيره تم الزواج وانا الحمدلله عيشه اجمل ايام العمر عوضنى الله عن كل مارايته فى حياتى بزوج يحبنى ويتقى الله فى والحمدلله حياتنا ميسره وكنت عاوزه اخد رايكوا انا بفكر ان افاتح زوجى فى انى اخصص مرتبى لاخويا واولاده تفتكروا ده صح ولا ميستحقش وهل ده ممكن يزعل زوجى ولا لأ ياريت تساعدونى فى اتخاذ القرار برايكم. شكرا
